Ֆրանսիա-Հայաստան-Հնդկաստան դաշինքը՝ որպես միջազգային հարաբերությունների նոր հարացույց. The Geopolitics

Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հանդես է եկել ի պաշտպանություն Ֆրանսիայի եւ Հնդկաստանի հետ սպառազինությունների մատակարարման համաձայնագրի, ընդգծելով ազգային անվտանգության եւ երկրի պաշտպանության ապահովման իրավիճակային անհրաժեշտությունը։ Ադրբեջանը դեմ է սրան՝ ռազմական աջակցությունները դիտարկելով որպես սպառազինությունների մրցավազքի սրում Հարավային Կովկասի տարածաշրջանում։ Այս իրադարձությունը նշանավորում է զգալի հեռացում Ռուսաստանից Հայաստանի վաղեմի կախվածությունից իր արտաքին քաղաքականությունում։ Այս մասին գրել է The Geopolitics պարբերականը, փոխանցում է News.am-ը։

Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնի՝ որպես Հնդկաստանի Հանրապետության 75-ամյակի տոնակատարության գլխավոր հյուրի, վերջերս կատարած այցելության ժամանակ երկու երկրները ներկայացրել են «պաշտպանական արդյունաբերության ճանապարհային քարտեզ»։ Երկու երկրները հասել են նկատելի համաձայնությունների տիեզերքում համագործակցության ոլորտում եւ պարտավորվել միասին աշխատել պաշտպանական տեխնիկայի արտադրության (ուղղաթիռներ, սուզանավեր) ոլորտում՝ Հնդկաստանի զինվորականների եւ «բարեկամական երկրների» համար։

Այս գործընկերության կարեւոր ուղղություններից մեկը Հնդկա-խաղաղօվկիանոսյան ռազմավարությունն է։ Ֆրանսիան բազմիցս աջակցել է Հնդկաստանի մշտական անդամությանը ՄԱԿ Անվտանգության խորհրդին։

2021թ. կնքվել է համաձայնագիր ռազմական պոտենցիալի համատեղ զարգացման եւ Հնդկաստանի Զինված ուժերի արդիականացմանը Ֆրանսիայի օգնության մասին։

Ֆրանսիայի եւ Հնդկաստանի ռազմավարական դաշինքի հիմքը անվտանգության համապարփակ մոտեցումն է, որն ընդգրկում է ինչպես ավանդական, այնպես էլ ոչ ավանդական հատվածները։

Ֆրանսիայի եւ Հնդկաստանի միջեւ արդեն կա համագործակցության եռակողմ կառուցվածք (Ֆրանսիա-Հնդկաստան-ԱՄԷ մոդելը), որը կարելի է կիրառել նաեւ Հայաստանի պարագայում՝ ստեղծելով նոր ռազմավարական եռակողմ առանցք։ Ֆրանսիայի, Հնդկաստանի եւ Հայաստանի միջեւ նման դաշինքը կհենվի նրանց ազգային անվտանգության ընդհանուր նպատակների վրա եւ կլուծի խնդիրները գլոբալ մակարդակում, ինչն էլ ավելի կամրապնդի նրանց ռազմավարական նպատակները։

Ֆրանսիայի եւ Հայաստանի հարաբերություններում ակնհայտ է զգալի տեղաշարժ դեպի ավելի սերտ ռազմական եւ ռազմավարական համագործակցությունը, ինչի մասին վկայում է զենքի վերաբերյալ խոշոր գործարքի ստորագրումը։ Ֆրանսիան ցուցադրում է իր հավատարմությունը Հայաստանի պաշտպանական պոտենցիալի ամրապնդմանը, հատկապես հակաօդային պաշտպանության ոլորտում, ի պատասխան Հարավային Կովկասի տարածաշրջանային խնդիրների, «երկիր-երկինք» դասի ժամանակակից հրթիռներ եւ ռադիոլոկացիոն տեխնոլոգիաներ մատակարարելով։

Այս ռազմավարական դաշինքը տարածաշրջանում խաղաղության եւ կայունության պահպանմանը նրանց հավատարմության վկայությունն է։

***

Ֆրանսիայի, Հայաստանի եւ Հնդկաստանի միջեւ աճող ռազմավարական համագործակցությունը արտացոլում է ազգային շահերի եւ գլոբալ ջանքերի համադրումը փոխադարձ անվտանգության եւ առեւտրի եւ համագործակցության ընդհանուր ձգտումների ուղղությամբ։ Այս եռակողմ հարաբերություններն անշեղորեն սկսում են ազդել ժամանակակից աշխարհաքաղաքականության վրա՝ ցուցադրելով բազմաչափ համագործակցության դինամիկ մոդել։

Ֆրանսիան եւ Հնդկաստանը, որոնք զարգացած պաշտպանական պոտենցիալ ունեն, լրացնում են Հայաստանի՝ իր ռազմական դաշինքներն ընդլայնելու ձգտումը։ Այս պաշտպանական համագործակցությունը դուրս է գալիս պարզ սպառման շրջանակից, սա Հայաստանն ավելի համապարփակ անվտանգության համակարգի մեջ ներառելու քայլ է, որը դուրս է գալիս նրա փոփոխվող ազգային սահմանների շրջանակից։

Տնտեսական տեսակետից գոյություն ունեն բավական շատ հնարավորություններ համագործակցությունն ընդլայնելու համար։ Ֆրանսիան ներդրումների ոլորտի իր փորձով, Հնդկաստանն իր տեխնոլոգիաներով եւ շուկայական հնարավորություններով եւ Հայաստանն իր  ռազմավարական դիրքով ու աճող տնտեսությամբ ստեղծում են դինամիկ հիմք ժամանակակից տնտեսական աճի համար։

Այս նոր եռակողմ գործընկերությունը նշանակում է ռազմավարական շրջադարձ երկկողմ հարաբերություններից դեպի գլոբալ մարտահրավերների համալիր մոտեցում։ Կա երեք երկարաժամկետ նպատակ՝ Ֆրանսիայի հավանությունը Հնդկաստանի դերին, Հայաստանում Հնդկաստանի տեխնոլոգիական առաջընթացը եւ դեպի եվրոպական ինտեգրում Հայաստանի ձգտումը։

Ֆրանսիայի, Հայաստանի եւ Հնդկաստանի միջեւ ձեւավորվող ռազմավարական դաշինքը ցուցադրում է նոր հարացույց միջազգային հարաբերություններում։ Ներկայիս փոփոխվող ժամանակներում մշակութային տարբեր ժառանգություն եւ աշխարհաքաղաքական դիրք ունեցող երկրները աննախադեպ համագործակցություն են հաստատում։ Այս հեռանկարային սինթեզը ուղղված է բազմաբեւեռ եւ հավասարակշռված աշխարհակարգի ձեւավորմանը։