Բաքուն որոշել է գնալ այլ ճանապարհով և կասկածի տակ դնել Հայաստանի Հանրապետության օրինականությունը. քաղաքագետ

Քաղաքագետ Մանվել Սարգսյանը ֆեյսբուքյան էջում գրում է. «Մինչ հայերը փողոցներում և կառավարական միջանցքներում վիճում են, թե ինչ պայմաններով արժե վերականգնել հայկական պետությունը նախկին խորհրդային սահմաններում, Բաքվի Հանրապետությունը (խմբ.) որոշել է գնալ այլ ճանապարհով և կասկածի տակ դնել Հայաստանի Հանրապետության օրինականությունը: Հայաստանի ղեկավարությունը, տարածքային նախնական զիջումների միջոցով ներքաշելով Բաքվին սահմանազատման գործընթացում, հույս ունի, որ ամուր «լեգիտիմ» պարիսպ կստեղծի իր տարածք մտնող յուրաքանչյուրի դեմ։ Բայց, ինչպես պարզվում է, ևս մեկ անգամ թերագնահատում է հակառակորդի հնարամտությունը։ Չի հասկացել, որ Բաքվի (խմբ.) համար սահմանի հարցը պարզապես Հայաստանին ավելի լուրջ հարցերում հետագա զիջումների ստիպելու մեթոդ է։ Մեր «խաղաղության մասին երազողները», իհարկե, հեռու են նման բաները հասկանալուց։

Հիմա կփորձեմ համառոտ բացատրել.

Բաքվի Հանրապետության (խմբ.) նախագահ Ի. Ալիևը մայիսի 14-ին ԵԱՀԿ գործող նախագահի գլխավորած պատվիրակության ընդունելության ժամանակ հայտարարել է, որ հայ-ադրբեջանական հակամարտությունն արդեն մնացել է պատմության մեջ և գոյություն չունի, և ասել է, որ եկել է ժամանակը վերացնել ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը և բոլոր հարակից կառույցները. իր ասելով` «ադրբեջանական կողմը բարձրացրել է այս հարցը, և որևէ պատճառ չկա, որ հայկական կողմը չհամաձայնի դրան»։

Միաժամանակ Ալիևն ընդգծել է, որ Բաքվի Հանրապետությունը (խմբ.) իր կամքի և ուժի շնորհիվ վերջ դրեց օկուպացիային՝ ապահովելով տարածքային ամբողջականությունն ու ինքնիշխանությունը՝ միջազգային իրավունքի նորմերին ու սկզբունքներին և ՄԱԿ-ի կանոնադրությանը համապատասխան։

Ոչ միայն ԵԱՀԿ-ն, այլև հայ «առաջադեմ» մտավորականները, իհարկե, ներքուստ կհամաձայնեն Ալիևի հետ։ Այսինքն` թող նա փակի անցյալից ամեն ինչ, և գնանք դեպի «խաղաղ ապագա»: Ճիշտ նույն կերպ էին մտածում Հայաստանի ղեկավարությունից նրանք, ովքեր 1991 թվականին Արցախը ճանաչեցին որպես Բաքվի Հանրապետության (խմբ.) մաս՝ այն հույսով, որ դրանից հետո կռվելու կարիք չի լինի։ Բայց հետո իրենց միամտության համար պատիժ ստացան՝ դաժան պատերազմ։ Եվ միայն դրանից հետո հասկացան, որ թշնամուն իրավունքներ զիջելն այնքան էլ անվնաս չէ՝ դրա դիմաց կարող ես սարսափելի հարված ստանալ։
Իսկ ինչո՞ւ է Ալիևը ցանկանում փակել ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը։ Արդյո՞ք դա ընդամենը պատմությունն ամփոփելու համար է: Ի դեպ, նա առաջին անգամ այս առաջարկով դիմել է Մյունխենում գտնվող ԵԱՀԿ քարտուղարին։ Ինչու՞ նման համառություն: Հայաստանի իշխանությունները մտածե՞լ են այս մասին։

Ըստ երևույթին, ոչ ամբողջությամբ, քանի որ նույն ԵԱՀԿ-ի նախագահի հետ երևանյան զրույցի ընթացքում նրանք խոսել են միայն այն մասին, թե որքան ջանասեր են և որքան ուշադիր են իրականացնում սահմանազատումը և կերտում խաղաղություն և ժողովրդավարություն։ Նրանք չէին հասկանում, որ իրենց դեմ բոլորովին այլ ինտրիգներ են հյուսվում՝ սահմանին Բաքուն պարզապես մուկ ու կատու է խաղում Հայաստանի ու աշխարհի հետ։ Եվ դարձյալ մեր քաղքենիներին թվում է, որ սահմանազատումը որոշակի արժեք ունի Բաքվի Հանրապետության (խմբ.) համար. նրանք չեն կարող հասկանալ, որ սա ընդամենը արդյունավետ մեխանիզմ է Հայաստանին ստիպելու անվերապահորեն հանձնվել՝ ընդունելով իր մեղքը օտար տարածքների օկուպացման մեջ։

Բաքուն այս ուղղությամբ աշխատում է արդեն մի քանի տարի։ Հայտարարվում է և՛ նախատեսվող դատավարության, և՛ պահանջվող հատուցումների մասին։ Իսկ մեր քաղքենիները պատկերացում չունեն Բաքվի Հանրապետության (խմբ.) հասցեին մեղադրանքների այս 30-ամյա զինանոցի մասին, որոնք պահպանվում են ԵԱՀԽ/ԵԱՀԿ Մինսկի խմբում։ Ըստ ամենայնի, Բաքվի Հանրապետության (խմբ.) հետագա պահանջները կսթափեցնեն շատերին. իզուր չէր, որ Բաքուն (խմբ.) հայտարարեց, որ Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հիմնական սկզբունքը լինելու է իր պահանջը, այլ ոչ թե Ալմա-Աթայի հռչակագիրը։

Երևի շատերը լիովին չեն հասկանում այս վտանգավոր պատմության ողջ էությունը - ես այս մասին ավելի մանրամասն կգրեմ»: