«Արծիվ-մահապարտների» անմահ սխրանքը

«Արծիվ-մահապարտներ» ջոկատը Արցախի ազատագրական պայքարի ժամանակ կազմավորված հայկական մարտական ջոկատներից էր, որը հզոր կամավորական խմբերից մեկն էր։ Այն առանձնանում էր իր մարտիկների հերոսականությամբ և անվերապահ նվիրվածությամբ։ Ջոկատը ձևավորվել էր որպես ինքնապաշտպանական ուժ, որի նպատակն էր պաշտպանել հայրենի հողն ու ապահովել Արցախի ժողովրդի անվտանգությունը։

Ջոկատի ստեղծումը

1991 թվականին, երբ իրավիճակը Արցախում ավելի ու ավելի սրվեց, բազմաթիվ հայրենասեր հայորդիներ միացան կամավորական շարժմանը։ Հենց այդ ժամանակ էլ ձևավորվեց «Արծիվ-մահապարտներ» ջոկատը։ Ջոկատը գլխավորում էր Լեոնիդ Ազգալդյանը, որն իր ռազմավարական մտածողությամբ, հայրենասիրությամբ և անձնական նվիրվածությամբ դարձավ այս խմբի հոգևոր առաջնորդը։ Ազգալդյանը նաև Անկախության բանակի հիմնադիրներից էր։

Ջոկատի անունն ու գաղափարը

«Արծիվ-մահապարտներ» անունը կրում է մեծ խորհուրդ՝ կապված ազգային գաղափարախոսության և հաղթանակի հանդեպ հավատքի հետ։ Մահապարտներն իրենց կյանքը պատրաստ էին նվիրել հայրենիքի ազատության և անվտանգության համար։ Ջոկատի անդամները հավատում էին, որ ազատությունն ու հողը վեր են ամեն ինչից։

Հիմնական մարտական գործողություններ

«Արծիվ-մահապարտներ» ջոկատը մասնակցել է բազմաթիվ ռազմավարական կարևորություն ունեցող մարտերի։ Դրանցից են՝

Շահումյանի ինքնապաշտպանական մարտերը,

Մարտակերտի շրջանների ազատագրման գործողությունները,

Տարբեր բարձունքների և ճանապարհների վերահսկողության համար մղված ճակատամարտերը։

Ջոկատն աչքի էր ընկնում մարտիկների քաջությամբ, ինչպես նաև կարգապահությամբ, ինչը հաճախ էր նշվում։

Լեոնիդ Ազգալդյանի կերպարը

Ջոկատի առաջնորդ Լեոնիդ Ազգալդյանը ծնվել է 1942 թվականին Թբիլիսիում։ Նա ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը և մասնագիտությամբ ֆիզիկոս էր։ Ազգալդյանը միշտ հետաքրքրված էր ազգային ինքնությամբ և հայրենիքի պաշտպանությամբ։
1992 թվականի հունիսի 21-ին նա զոհվեց Մարտակերտի մոտակայքում՝ մարտական գործողությունների ընթացքում։ Նրա մահը մեծ ցավ պատճառեց ինչպես ջոկատի անդամներին, այնպես էլ ամբողջ հայ ժողովրդին։

Ջոկատի դերակատարումը

«Արծիվ-մահապարտներ» ջոկատը Արցախյան շարժման ժամանակ կատարեց կարևորագույն դեր՝ ոչ միայն պաշտպանելով սահմանները, այլև դառնալով հերոսականության և աննկուն պայքարի խորհրդանիշ։ Այս խմբի անդամների սխրանքները փոխանցվում են սերնդեսերունդ։

Հիշատակն ու ժառանգությունը

«Արծիվ-մահապարտների» սխրանքներն այսօր էլ պատմում են սերունդներին։ Լեոնիդ Ազգալդյանն ու նրա մահապարտները դարձել են հայ ժողովրդի պայքարի և հաղթանակի խորհրդանիշ։ Նրանք մեզ թողեցին կարևորագույն պատգամ՝ երբեք չհրաժարվել ազատության համար մղվող պայքարից։