Ադրբեջանն Արցախում քանդում է ոչ միայն գերեզմանոցները, այլև դրանց մասին ցանկացած վկայություն

Արցախի Հանրապետության պատմական միջավայրի պահպանության պետական ծառայությունն ահազանգում է, որ թշնամական Ադրբեջանը քանդում է ոչ միայն գերեզմանոցները, այլև այդ գերեզմանոցների մասին ցանկացած վկայություն։

«Ալիևի պատերազմը խաչքարերի դեմ

Պատմությունը կրկնվում է, վանդալները քանդում են ոչ միայն գերեզմանոցները, այլև այդ գերեզմանոցների մասին ցանկացած վկայություն։ Թուրքը մնում է թուրք, ու իր թրքությունն է անում, Իվանյանում վանդալիզմի է ենթարկվել խաչքարը։

Ժամանակին մենք անդրադարձել էինք Իվանյան գյուղում կանգնեցված խաչքարին, նրա նախապատմությանն ու խորհրդին։

Երբ 1920-ին` հայ-ադրբեջանական (թաթարական) բախումների ժամանակ, Խոջալուն կրկին բնակեցվում է, բնակավայրի արևմտյան մասում հաստատվում են Բերդաձորից (Ղարաղշլաղ), Շուշիի մեծ կոտորածից փրկված հայերը, իսկ արևելյան հատվածում բնավորվում են Եղեգնաձորից (Դարալագյազ) ու Սիսիանից փախած ադրբեջանցիները: Այս երկու հատվածները ապրում էին առանձին, բայց կրում էին նույն Խոջալու անունը և ենթարկվում էին նույն գյուղխորհրդին, որի նախագահներն են եղել Հովսեփ Ավագյանն ու Բախշի Սարգսյանը («Խորհրդային Ղարաբաղ», 24.10.1990):

Խոջալուի հարավարևմտյան մասում գոյություն է ունեցել փոքրիկ հայկական գերեզմանոց /25-30 տապանաքար/, որտեղ ամփոփված են եղել Բերդաձորից այստեղ հանգրվանած հայերի աճյունները: Ինչպես վկայում են ականատեսները, Արցախյան շարժման ժամանակ, երբ հայերը ստիպված էին կրկին լքել հարազատ բնակավայրը, ադրբեջանցիները քանդել են հայկական գերեզմանոցը, տապանաքարերը լցրել դիմացի ձորը: Վերը նշված Բախշի Սարգսյանի ծոռ Իշխան Սարգսյանը գերեզմանոցի տարածքում, որտեղ ամփոփված են նաև նրա ազգականները, հիշատակի խաչքար է կանգնեցրել»,- նշված է Պատմական միջավայրի պահպանության պետական ծառայության էջում: