Լեռնային Ղարաբաղի հանձնման մասին մանիպուլյացիաներից պաշտպանվելու համար. Սերգեյ Մելքոնյան

Պատմական գիտությունների թեկնածու, միջազգայնագետ Սերգեյ Մելքոնյանը տելեգրամյան ալիքում գրում է. «Նիկոլ Փաշինյանը, ով դեռ նստած է Հայաստանի վարչապետի աթոռին, հայտարարեց, որ 1996թ. Լիսաբոնյան հայտարարության համաձայն Լեռնային Ղարաբաղը պետք է ստանար Ադրբեջանի կազմում ամենաբարձր ինքնավարությունը: Իսկ դա նշանակում է, որ նրա քաղաքական կնքահայր Լևոն Տեր-Պետրոսյանն արդեն այն ժամանակ ստորագրել է Արցախը հանձնելու տակ։ 

Ես չեմ խորանա պատմության մեջ՝ ցույց տալով 20 տարվա բանակցային գործընթացի էվոլյուցիան «նախկինների» օրոք։ Ես միայն Կվերցնեմ վերջին տարիների երկու կարևոր մեջբերում (այդ մասին գրառում եմ կատարել ուղիղ մեկ տարի առաջ՝ 2023 թվականի հունիսին):

1. Ժոզեֆ Բորել. «Առաջին անգամ Հայաստանի ղեկավարը միանշանակ ճանաչեց Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության և ինքնիշխանության ներքո։ Սա աննախադեպ է»։ 

Այսինքն, եվրոպական կողմը արձանագրում է, որ Նիկոլի այն հայտարարությունը, թե Հայաստանը ճանաչում է Լեռնային Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի մաս աննախադեպ է։ Դա նշանակում է, որ Նիկոլից առաջ ոչ ոք նման բանի չէր համաձայնում։ Այլ «ինտելեկտուալ» վարժությունները ենթադրություններ և մանիպուլյացիաներ են ։ 

2. Իլհամ Ալիև. "Փակ դռների հետևում Բաքվի վրա ճնշում է գործադրվում՝ Լեռնային Ղարաբաղի անկախության ճանաչման վերաբերյալ համաձայնություն պարտադրելու նպատակով»:

Այսինքն՝ նախկին բանակցային գործընթացները տեղի են ունեցել զիջումների նպատակով Ադրբեջանի վրա ճնշում գործադրելու տրամաբանությամբ, այլ ոչ թե Հայաստանի, ինչպես այսօր է տեղի ունենում։ Սա Հայաստանի երեկվա և այսօրվա մակարդակի ցուցանիշն է»։